اتوماسیون شبکه، تسریع روند پذیرش انطباق پذیری
اتوماسیون شبکه، تسریع روند پذیرش انطباق پذیری
اتوماسیون شبکه، تسریع روند پذیرش انطباق پذیری
تنظیم خودکار شبکه ارتباطی یا اتوماسیون شبکه، کلید موفقیت در ارائه یک عملکرد منسجم در راستای زیرساخت‌های یک شرکت است. اما سازماندهی یک زیربنای سازگار، به پایه‌ریزی یک استفاده موثر در سراسر فضای ابری اینترنت کلاد کمک خواهد کرد.
برای تشکیلات اقتصادی تیم‌های فناوری اطلاعات، سرمایه‌گذاری بر روی قابلیت‌های جدید مثل اتوماسیون شبکه امری حیاتی برای مدیریت صحیح شبکه است. سال گذشته، رهبران جهانی در زمینه فناوری اطلاعات، بهبود کیفیت، و بهره‌وری نیروی کار خود را به‌عنوان دلایل اصلی برای راه‌اندازی اتوماسیون شبکه عنوان کردند.
همان‌طور که استانداردهای کیفی همزمان با نیازهای نوسان‌دار زیرساخت‌های فناوری اطلاعات، تکامل و رشد پیدا می‌کنند؛ اتوماسیون نیز برای مدیریت پیچیدگی‌های روزافزون به کار خود ادامه می‌دهد. به هرحال، تطابق شبکه باید نقطه شروع اصلی باشد.
انطباق پیکربندی هم در فضای کلاد (ابری اینترنتی) و هم در زیرساخت‌های مرسوم قدیمی‌تر، پایه‌ای برای اتوماسیون شبکه و قدرت بخشیدن به انسجام کلی آن فراهم می‌کند.
وقتی یک دستگاه شبکه، سازگار و منطبق باشد، اطلاعات زیربنایی در مورد ویژگی‌ها و نحوه عملکرد دستگاه را تضمین می‌کند و همین امر باعث اعتمادسازی درباره این خواهد شد که “تغییرات اتوماتیک” باعث ایجاد (رفتار) و وضعیت ناخواسته نخواهد شد.
بدون سازگاری و انطباق بیم آن می‌رود که “اتوماسیون” به ایجاد “افتراق” در شبکه و از دست‌دادن کنترل منجر شود که در نهایت باعث ضربه زدن به کسب و کار و زیان دیدن آن شود. اما اگر به شبکه‌ها به عنوان یک سیستم دقیق و ظریف نگاه کنیم، آن‌ها شکننده نیستند. در نتیجه اطمینان بخشی درباره تطبیق پذیری یک شبکه اتفاقا نگرانی‌ها را برطرف می‌کند و به “اتوماسیون” اجازه می‌دهد تا در هرجایی که بیشتر مورد نیاز است اجرا شود ( قرار گیرد ). برای تقویت موفقیت‌آمیز شبکه و تمرکز بر روی اتوماسیون، باید اصل “انطباق” را به عنوان یک الویت مهم در شبکه‌های ترکیبی کلاد (فضای ابری) درآوریم و اطمینان حاصل کنیم که شبکه‌ها به شکلی مناسب و مطابق برنامه از پیش تعیین شده، پیکربندی شده‌اند.
پیمایش انطباق در فضای چندگانه ابری
تا سال ۲۰۲۲، بالغ بر ۹۰ درصد از کسب‌وکارها در سطح جهان، به ترکیبی از نرم‌افزارهای “کلاد” (یا فضای ابری) برای برطرف‌کردن نیازهای زیرساختی خود اعتماد خواهندکرد.
در نتیجه تیم‌ها مسئولیت اطمینان‌بخشی به یک سطح منسجم از عملکرد را در سطح زیرساختی و زیربنایی تمام شرکت‌ها و کارخانه‌ها به عهده خواهند داشت. “اتوماسیون شبکه” کلید چنین کارایی ویژه‌ای است. اما سازماندهی یک زیربنای منطبق، پایه و اساس مورد نیاز برای بهره‌برداری موثر از فضای کلاد (ابری) را فراهم خواهد کرد. با اطمینان از یک شبکه سازگار، تیم‌های فناوری اطلاعات می‌توانند بر اساس راهنمای تنظیمی در هسته‌ی اصول و استراتژی‌های خودشان دست به اقدام بزنند. در نتیجه، مهندسان شبکه (فناوری اطلاعات) برای نوسازی با ویژگی‌های خودکار و اتوماسیون برای مدیریت موفقیت‌آمیز سرویس‌های دیتاسنتر و خدمات شبکه مبتنی بر فضای کلاد (ابری)، بهترخودشان را آماده کرده و تجهیز خواهند شد. این ویژگی‌های اتوماتیک و خودکار می‌تواند به کسب‌وکارها برای حل مشکلات ناشی از پیچیدگی‌های فضای چندگانه کلاد (ابری) کمک کند در حالی‌که از ابزارهایی برای پشتیبانی دیتاسنتر (مراکز داده‌ها) و اتصال فضای کلاد (ابری) استفاده می‌کند.
به‌علاوه یک رویکرد مدرن برای انطباق باید شامل یک‌پارچگی و سازگاری با عملیات و فرآیندهای اتوماسیون شبکه و پیاده‌کردن این روند از شبکه‌سازی سنتی در فضای کلاد باشد. این امر یک نوع استاندارد منسجم در هر دو نوع از زیرساخت بنا می‌کند که اتفاقا پایداری و امنیت شبکه را افزایش می‌دهد. این سطح از امنیت، به طور فزاینده‌ای در توسعه شبکه به عنوان یک تهدید سایبری انگاشته خواهدشد و شرکت‌ها درصدد محافظت بیشتر از خود در مقابل تهدیدات بالقوه برخواهندآمد.
اطمینان بخشی تایید اعتبار منسجم و به موقع در طول پیکربندی
با توجه به موضوع اعتبارسنجی دستگاه، بسیار مهم است که اطمینان حاصل کنیم که یک دستگاه با پیشگیری از تغییرات احتمالی که در نهایت ساز و کارهای انطباق موجود را به خطر بیندازد، سازگار و منطبق باقی بماند. در نتیجه برای اینکه تیم‌های شبکه (فناوری اطلاعات) قادر باشند اطمینان لازم را برای اینکه شبکه‌ها طبق برنامه منطبق باقی بمانند کسب کنند؛ می‌بایست رویکرد خود را از یک رویکرد «کنشی» در مبحث پیکربندی منطبق به رویکرد «فعال و پیش‌بینی‌کننده» تغییر دهند.
تیم‌های فناوری اطلاعات می‌بایست یک «روند فعال پیشبینی کننده» برای تطبیق شبکه درنظر بگیرند، تا به جای آنکه با اصرار بر رویکرد کنشی در صدد رفع‌کردن مشکلات انطباق بعد از به‌وجودآمدن یک بحران برآیند؛ بتوانند از تغییر یک پیکربندی در صورتی که برهم زننده‌ی استانداردهای موجود می‌باشد، جلوگیری کنند.
با پشتیبانی از استانداردهای انطباقی برای هر دو مدل شبکهCLI و API محور، اعضای تیم فناوری اطلاعات می‌توانند از انسجام عملکرد در سطح زیربنایی و زیرساختی شبکه اطمینان یابند. این کار می‌تواند از طریق شناسایی دستگاه‌های غیرمنطبق و بازگرداندن فوری آن‌ها به حالت تطبیق‌پذیر با استفاده از روند اصلاح اتوماتیک باشد.
این تطبیق‌پذیری می‌تواند طی یک فرآیند خودکار (اتوماسیون) باشد که هرگونه تغییر پیشنهادی برای انطباق را قبل از اعمال شدن، تصدیق می‌کند و اعتبار می‌بخشد. به‌روزرسانی پیکربندی دستگاه به صورت دستی نیز نه به لحاظ زمان و نه به لحاظ کارایی، رویکرد مناسبی نیست. به همین علت است که بسیاری از شرکت‌ها یا سازمان‌ها به دنبال «اتوماسیون» برای بخش‌هایی از این روند هستند. با توجه به میزان اطلاعات و اقداماتی که لازم است به انجام برسد، اعتماد صد درصدی به پروسه تغییر در شبکه به شکل خودکار یا همان اتوماسیون کمی دشوار به‌نظر می‌رسد.
به دست آوردن انطباق مورد نظر در هر دو شبکه سنتی و فضای کلاد می‌تواند اطمینان کافی برای اتوماسیون شبکه‌ها را به همراه بیاورد که با ایجاد یک چهارچوب کاری قوی برای انطباق شروع شود. اینکه از همان ابتدا یک استراتژی صنعت محور اتخاذ شود می‌تواند سازوکار منسجم شبکه و اعتباربخشی دستگاه‌ها را تضمین کند. مخصوصا که این موضوع همچنان در سرمایه‌گذاری‌های حیطه فناوری اولویت دارد. به مرور زمان، رویکرد پیشگیرانه اعتباربخشی سازوکار تغییرات در شبکه‌ها که به قوانین انطباق‌پذیری مربوط باشد جزو الویت‌های اساسی خواهند شد، چراکه می‌تواند از دور شدن سازوکارهای پیکربندی از تطبیق پذیر بودن و در نتیجه زیان و هدررفت بهره‌وری جلوگیری کند.
به منظور استفاده کامل از مزایای ابزارهای اتوماسیون، اهمیت دادن به اصل انطباق هم در محیط شبکه‌های سنتی و هم در فضای کلاد، هردو از نکات مهمی خواهند بود که باید بر روی آن با تمرکز کار شود؛ به خصوص که فضای رقابتی این صنعت نیز اینگونه ایجاب می‌کند. انطباق پذیری شبکه‌های مدرن همگام با قابلیت‌های اتوماسیون، تیم‌های شبکه فناوری اطلاعات را با ابزارها و اعتماد مورد نیاز برای ساخت و طراحی و مدیریت پایدارترین و امن‌ترین شبکه‌های ممکن، تجهیز می‌کند.
