انواع کابل های مسی

کابل مسی رایج ترین شکل کابل کشی است. از نظر رسانایی درجه بندی بالایی دارد و به همین دلیل می تواند الکتریسیته را راحت تر از سایر فلزات هدایت کند.

دو نوع کابل مسی وجود دارد که لازم است برای سیگنال های زمان بندی الکتریکی مورد استفاده قرار گیرد:

·       هم محور (Coaxial)

کابل کواکسیال یا کواکس نوعی کابل مسی است که نسبت به سایر گزینه‌های سیم‌کشی مسی دارای عملکرد بهتری است. کواکس دارای ۴ جزء اصلی است: هسته، لایه عایق دی الکتریک، شیلد مسی که از نوار الکتریکی و توری بافته شده در اطراف دی الکتریک ساخته می شود و پوشش پلاستیکی که از لایه های داخلی در برابر آسیب محافظت می کند.

دی الکتریک فاصله و عایق بین هادی داخلی و سپر خارجی را فراهم می کند، لایه های بعدی در مجموع به عنوان شیلد شناخته می شوند.

کواکس اغلب با آنتن ها یا خطوط انتقال در مواردی که فیبر بسیار گران یا بیش از حد ارزش گذاری شده است به کار برده می شود. کابل های کواکسیال مختلف دارای سطوح مختلف محافظ در برابر تداخل الکترومغناطیسی (EMI) و مقادیر متفاوتی از تلفات از طریق دی الکتریک خود هستند. به طور کلی، کابل‌های کواکسیال ظرفیت انتقال بسیار بالاتری نسبت به کابل‌های جفت پیچ خورده شیلددار دارند، اما گران‌تر هستند و نصب آن‌ها سخت‌تر است، زیرا اغلب برای استفاده نیازمند آداپتور هستند.

·       جفت پیچ خورده شیلددار (STP)

کابل کشی شیلددار جفت پیچ خورده (STP) شامل جفت سیم هایی است که به دور یکدیگر تابیده می شوند و تداخل را کاهش می دهند. سیم های جفت با پلاستیک رنگی عایق بندی می گردند و جفت ها روی هم در فویل پیچیده هستند تا EMI را کاهش دهند. مشابه  Coax، در اطراف جفت سیم های پوشیده شده با فویل یک مش مسی بافته شده برای کاهش EMI وجود دارد که توسط عایق سیم پلاستیکی احاطه می شود.

کابل STP نسبت به کواکس بیشتر در معرض تداخل است، سرعت انتقال کمتری دارد و دارای دوام کمتری است، اما نصب آن آسان‌تر است، زیرا سیم‌های آن به راحتی شکسته می‌شوند و ارزان‌تر است. اگر نیازی به مزایای ارائه شده توسط Coax نیست، ما این گزینه سیم کشی را برای سیگنال های زمان بندی شده توصیه می کنیم.