تفاوت رایانش ابر عمومی و خصوصی چیست و چه مزایایی دارند؟ – بخش دوم

تفاوت رایانش ابر عمومی و خصوصی چیست و چه مزایایی دارند؟ – بخش دوم

تفاوت رایانش ابر عمومی و خصوصی چیست و چه مزایایی دارند؟ – بخش دوم

تفاوت رایانش ابر عمومی و خصوصی چیست و چه مزایایی دارند؟ - بخش دوم

امنیت ابر عمومی

امنیت برای بسیاری از شرکت‌ها به دلیل ماهیت چند مستأجری بودن ابر عمومی یک نگرانی بزرگ است. سازمان‌ها میزبان داده‌های حساس و بارهای کاری حیاتی در فضای ابری هستند، بنابراین حفاظت از محیط در اولویت قرار دارد. ارائه‌دهندگان ابر عمومی خدمات و فناوری‌های امنیتی مختلفی را ارائه می‌کنند، اما امنیت در فضای ابری نیازمند کوشش هر دو طرف ارائه‌دهنده و مشتریان است.

مسئولیت تقسیم شده

هنگامی که صحبت از ابر عمومی به میان می‌آید، مسئولیت‌ها بین ارائه‌دهنده و کاربر ابری تقسیم می‌شود که در یک مدل مسئولیت مشترک تعریف می‌شوند. این چارچوب جنبه‌های خاصی از امنیت و پاسخ‌گویی را برای ارائه‌دهنده و کاربر مشخص می‌کند. وظایف خاص در یک قرارداد امنیتی به تأیید مصرف‌کننده می‌رسد، اما هر ارائه‌دهنده شرح وظایف مخصوص به خود را دارد. به عنوان مثال، مدل مسئولیت مشترک AWS بیان می‌کند که AWS مسئول تأمین امنیت زیرساختی است که از محیط ابری پشتیبانی می‌کند که شامل سخت‌افزار، نرم‌افزار، شبکه، ذخیره‌سازی و امکانات داخلی مورد استفاده برای اجرای خدمات ابری AWS است. در همین حال، کاربر ابری مسئول ایمن‌سازی هر چیزی است که در ابر قرار می‌دهد که برنامه‌ها و داده‌هایی است که از آن‌ها استفاده می‌کند.

چالش‌های امنیت ابر عمومی

سازمان‌ها باید چالش‌های متعدد مربوط به امنیت ابر را درک کنند تا بتوانند از برنامه‌های میزبانی شده در ابر به بهترین شکل محافظت کنند. ابر عمومی نیاز به محافظت در برابر تهدیدات خارجی، مانند حملات سایبری و نقض داده‌ها و تهدیدات داخلی دارد. همچنین، باید از زیرساخت در برابر پیکربندی نادرست منابع محافظت کرد.

ابزارها و شیوه‌های امنیتی ابر عمومی

خدمات و فناوری‌های امنیتی که ارائه‌دهندگان سرویس‌های ابری ارائه می‌دهند، شامل ابزارهای رمزگذاری، مدیریت هویت و دسترسی (IAM) است. یک استراتژی امنیتی جامع بر ترکیبی از این مؤلفه‌ها استوار است.

نظارت بر امنیت ابری بخش مهمی از استراتژی امنیتی برای تشخیص تهدیدات است. ابزارهای نظارت بر امنیت سرویس‌ها و منابع موجود در محیط ابری به شما اجازه اسکن و مشاهده عملیات در حال اجرا را می‌دهند و در صورت بروز یک مشکل امنیتی احتمالی هشداری ایجاد می‌کنند. کنترل دسترسی نیز برای حفظ امنیت ابر عمومی ضروری است. برای این منظور باید خط‌مشی‌های قوی IAM را پیکربندی کنید تا فقط کاربران مجاز توانایی دسترسی به منابع را داشته باشند. البته ضروری است تا خط‌مشی‌های IAM را به‌طور مداوم به‌روزرسانی کنید و دسترسی کاربرانی که دیگر به مجوزهای خاصی نیاز ندارند را حذف کنید. همچنین، باید از احراز هویت چند عاملی برای بهبود امنیت استفاده کنید.

علاوه بر ابزارها و سیاست‌های امنیتی، یک کارمند فناوری اطلاعات متخصص برای تضمین این مسئله که امنیت محیط ابری در شرایط پایداری قرار دارد، باید در سازمان وجود داشته باشد. آمارها نشان می‌دهند، بخش مهمی از آسیب‌پذیری‌ها و حمله‌های امنیتی به دلیل پیکربندی نادرست منابع به وجود می‌آیند. به همین دلیل، باید اطمینان حاصل کنید که کارکنان فناوری اطلاعات شما در مورد سیاست‌های امنیتی و شیوه‌های پیکربندی درست، آموزش‌های لازم را دیده باشند. درصورت نیاز به خدمات تعمیر سرور در محل می‌توانید با متخصصین حرفه‌ای فالنیک در ارتباط باشید.

ابر خصوصی (Private cloud)

ابر خصوصی یا اختصاصی مدل ویژه‌ای از رایانش ابری است که شامل یک محیط ابرمحور است. وجه تمایزی که این مدل نسبت به سایر مدل‌ها دارد به ایمن بودن آن باز می‌گردد. ابر خصوصی تنها به مشتریان خاصی سرویس‌دهی می‌کند. همانند دیگر مدل‌های ابر، کلاود اختصاصی قدرت محاسباتی را در قالب سرویسی درون یک محیط مجازی با استفاده از مجموعه‌ای از منابع محاسباتی فیزیکی فراهم می‌کند. این مدل عمدتاً برای استفاده انحصاری یک سازمان یا برحسب نیاز برای پاسخ‌دهی به نیازهای چند مشتری ( عمدتاً واحدهای تجاری) مورد استفاده قرار می‌گیرد. مهم‌ترین وجه تمایز کلاود اختصاصی با کلاود‌های عمومی به شیوه مدیریت و محل نگه‌داری زیرساخت‌های سخت‌افزاری باز می‌گردد. همچنین به دلیل این‌که کلاود اختصاصی در چهارچوب یک سازمان قرار دارد، نسبت به کلاود‌های عمومی از امنیت بالاتری برخوردار است. در کنار ابر اختصاصی، واژه دیگری به‌نام ابر اختصاصی مجازی (Virtual Private cloud) نیز وجود دارد که در اصل بخشی از یک زیرساخت عمومی بوده که برای استفاده اختصاصی یک سازمان پیاده‌سازی می‌شود.

مطالب مرتبط

پاسخی بگذارید