مسیریابی یا routing به چه معناست؟ – بخش اول

یافتن یک مسیر درست به منظور انتقال داده ها در یک شبکه و یا از شبکه ای به شبکه دیگر را routing یا مسیر یابی می گویند. روتر نیز وسیله ایست که در شبکه های کامپیوتری به منظور انتقال داده ها مورد استفاده قرار می گیرد. نحوه کارکرد روترها با استفاده از شیوه های استاتیک (دستی) و یا با بهره گیری از پروتکل ها و الگوریتم های مخصوص مسیریابی یا routing است که به این طریق می توانند مسیر صحیح انتقال دیتاها را یاد بگیرند.

در این مطلب قصد داریم با پرداختن به مفهوم مسیریابی یا routing و انواع آن اطلاعات کافی را در اختیار شما عزیزان قرار دهیم. با ما همراه باشید.

اصطلاحات مرتبط با مسیریابی یا routing شبکه

میزبان (Host)

کامپیوترهایی که به شبکه متصل می باشند را به عنوان هاست و یا میزبان می نامند. هر میزبان دارای یک آدرس IP ویژه خود می باشد و می تواند به این طریق با سایر میزبان ها تبادل اطلاعات نماید.

مسیریاب شبکه (Ruoter)

روتر می تواند شبکه ها را به یکدیگر متصل نماید. مسیریابی داده ها در میان گره های شبکه های به هم پیوسته بر عهده روتر می باشد.

جدول مسیریابی (Routing Table)

این جدول اطلاعاتی را شامل می شود که مسیرهای درست به منظور انتقال داده را از مبدا تا مقصد نمایش می دهد. این جدول در حافظه روتر ذخیره می شود.

شبکه دور (Remote network)

این شبکه به صورت مستقیم به روتر متصل نمی شود. بنابراین روتر بایستی با میانجی گری روتر دیگری به آن دسترسی یابد.

هاپ (Hop)

انتقال دیتا از یک سگمنت شبکه به سگمنت دیگر را یک هاپ می گویند.

هاپ بعدی (Next hop)

هاپ بعدی را با نام گیت وی نیز می خوانند. گیت وی آدرس مقصد محل شبکه بعدی است که بسته های داده برای رسیدن به آدرس IP مقصد باید از آن جا بگذرند.

سگمنت TCP

سگمنت TCP در واقع بسته ایست که یک سربرگ به نام segment header  به آن ضمیمه شده است. در هدر فیلدهایی قرار گرفته است که اطلاعات لازم برای مسیریابی یا routing بسته را در خود دارد.

IP Routing

فرایند انتقال اطلاعات از مبدا به مقصد در شبکه های به هم پیوسته را مسیر یابی آی پی می گویند. روترشبکه به منظور مسیریابی یا routing بایستی مواردی را بشناسد. از جمله این موارد در ادامه ذکر شده است:

– آدرس مقصد (این وظیفه توسط پروتکل های لایه ۳ همچون IP  صورت می گیرد).

– روترهای مجاور (در دریافت اطلاعات شبکه های غیر مجاور نقش دارند).

– مسیرهای منتهی به شبکه های دور و روشی برای یافتن بهترین مسیر به هر کدام از آن ها.

– قابلیت یادگیری، ذخیره سازی، تایید و مدیریت اطلاعات مسیریابی (چنانچه اطلاعات نادرست و ناقص باشد، می تواند خسارت های بسیاری را وارد آورد. زمانی که یک روتر، اطلاعات مسیریابی را نداند، بسته های دیتا را دراپ می کند و سپس این مشکل را به گره مبدا اطلاع می دهد. اما زمانی که روتر اطلاعات نادرستی از مسیرها داشته باشد، امکان ایجاد حلقه های تکراری وجود دارد و در نهایت شبکه را از کار می اندازد).