نکاتی که در انتخاب سوئیچ شبکه باید در نظر داشته باشید ( بخش دوم)
سوئیچ های غیر قابل مدیریت اغلب در لایه Access و به منظور اتصال کاربر نهایی به شبکه استفاده می شوند و از قیمت پایین تری بر خوردار هستند. سوئیچ های مدیریتی نیز در رده سوییچ های هوشمند و مدیریتی لایه دو و لایه سه تولید می شوند. انتخاب سوییچ مدیریتی با توجه به میزان تنظیمات، دسترسی کاربران و راهکارهای امنیتی که برای شبکه خود در نظر گرفته اید متغیر است. سوییچ های لایه ۳ معمولا در لایه Core و با تنظیمات پیچیده پیکربندی می شوند و برای خرید آنها باید هزینه زیادی بپردازید. در صورتی که سوییچ های لایه ۲ و سوییچ های هوشمند در لایه میانی و با انجام تنظیمات کمتری پیکربندی می شوند.
ظرفیت سوئیچ در واقع معادل مجموع سرعت ارسال/دریافت تمام پورت های سوئیچ است. هر چه ظرفیت یک سوییچ بیشتر باشد، حجم داده ای که میتواند در لحظه منتقل نماید بیشتر خواهد بود. سرعت سوئیچینگ زمان مورد نیاز برای پردازش پکت های ارسالی و دریافتی را مشخص میکند. هرچه سرعت سوئیچینگ بیشتر باشد، تعداد پکت های دانلود یا آپلود شده در لحظه بیشتر خواهد بود.
سوئیچ PoE یا None-PoE
تکنولوژی PoE (Power Over Ethernet) به منظور تامین برق مورد نیاز دستگاه ها از طریق بستر شبکه مورد استفاده قرار می گیرد. سوییچ ها از این نظر به دونوع PoE و None-PoE تقسیم می شوند. سوئیچ های PoE در بسیاری از موارد از جمله تامین برق برای دستگاه هایی از قبیل اکسس پوینت، دوربین تحت شبکه، تلفن تحت شبکه و غیره مورد استفاده قرار می گیرند. در انتخاب سوییچ PoE می بایست مواردی از قبیل حداکثر توان تامین برق دستگاه، نوع استاندارد PoE، تعداد پورت های مجهز به PoE، تعداد و نوع Uplink، نوع مدیریت و ظرفیت سوییچ اشاره نمود.